Wolfenstein Enemy Territory

Gregory1323 pisze:mnie się marzy gra, którą dzieci będą postrzegały jako rozrywkę a nie kawałek swojego życia...

A mi zupełnie odwrotnie. Dobra gra jest jak sztuka, to trzeba umieć przeżyć. To, co powiedziałeś to typowe stanowisko niedzielniaków a jak już wspomniałem, "uniedzielnienie" Wolfa byłoby dla niego tragiczne.

Nie wiem Lenin co ja tu niedzielnego powiedziałem, po prostu nie chce aby ludzie traktowali gry jako kawałek życia, są ważniejsze rzeczy niż spędzanie godzinami przed monitorem i granie, granie, granie. Wiem dobrze o czym mówię, bo sam kiedyś byłem typowym nolifem. Zachwycanie się rzeczami ulotnymi takimi jak gry/programy tv lub innymi środkami masowej rozrywki... cóż, nigdy tego nie zrozumiem.

Wolf zdaniem twórców to stary model z kilkoma dodatkami, np. autoregeneracja życia czy całkiem nowym wynalazkiem twórców czyli Veilem. Twórcy mówią że Wolf ma być dla maxymalnej przyjemności z grania, dlatego np. można mieć wszystkie bronie naraz. Wolf ma świetną rozbudowaną fabułę, klimat starych części i mistrzowską ścieżkę dźwiękową tworzoną przez Billa Browna -klimat RTCW zapewniony. I to mi wszystko wystarczy.

Gregory, a czy zachwycanie się ksiażką uznajesz? Książka jest tym samym co gra, tylko innym środkiem... Jeśli coś jest dobre, to nie widzę przeciwskazań, by się tym fascynować, przeżywać i wielbić.

Spidi ma rację. Gry mają klimat, fabułę i coś, czego nie mają książki czy filmy -gracz sam kieruje bohaterem i pchnie akcję do przodu. Jest się czym fascynować, gry mogą być sposobem na życie (szczególnie dla e-sportowców)

Miejcie swoje racje, ja mego poglądu nie zmienię.